Persoonlijke impressies van haalbaarheidsonderzoek naar een Indonesisch Jeugdjournaal

Jakarta, 29 maart
Vandaag is Jakarta als een hetelucht oven: nooit eerder zo'n harde, maar hete wind gevoeld. Misschien komt het wel door die
cycloon Glenda bij
Australi?. En morgen vlieg ik alweer naar Amsterdam -nu 7 graden en regen- a duh! Gelukkig is dat alleen voor een weekendje,
want maandag is Lusaka de bestemming.

Mijn interviews hier zitten er al weer op. Ik heb net mijn laatste gesprek gehad bij TV7
("Tivi Tujuh"), een van de drie nationale zenders, die naast keiharde commercie, ook wat zendtijd voor sociaal betrokken
programma's uittrekt. Niet te verwarren met de Nederlandse TV7...

Spannend hoe het nu verder gaat: eerst gaan de tv-tycoons van TV7, Metro en href="http://www.transtv.co.id/">Trans zich over het kinderjournaal format buigen en moet ik de berg informatie zelf ook
laten bezinken, uitwerken en bespreken. Ik hoop binnen een maand een knoop door te hakken.

Ik moet bekennen dat ik nu wel last heb van dat gevoel 'hoe meer je weet, hoe minder je weet': ik heb in de afgelopen 5 dagen
zoveel geleerd en met de aloude hoor- en wederhoor truc, ook wat dubbele bodems ontdekt. De keus of en met wie een top
jeugdjournaal op te zetten, is er juist lastiger op geworden.

Dit is de vijfde keer dat ik in Indonesië ben, dus voel me hier helemaal senang, maar dit werkweekje is ook wel het minst
avontuurlijk tot nu toe: reizen voor je werk klinkt zo cool, maar ik ben eigenlijk heel druk met lange interviews, stressen in
chaotische files en alleentjes gespreksverslagen uittikken op de hotelkamer. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het bijzonder
interessant, maar supergezellig is het niet.

Morgen moet ik echter wel relaxen. Ik kom er net achter dat het de Hindoeistische href="http://www.thejakartapost.com/detailcity.asp?fileid=20060401.G01&irec=0">Dag van de Stilte is. Op Bali gebeurt
letterlijk helemaal niks (vliegveld dicht, elektriciteit uit etc), maar de rest van het land gaat bij vrienden op bezoek of
trekt de natuur in. Ik ga dus ook bij Indonesische vrienden langs, die me dan laat in de middag naar het vliegveld brengen.
Best ok!

Lief reisblogje, ik ga proberen je vol te schrijven vanuit Afrika volgende week! Salam
Jakarta, 28 maart 2006
Even niet over 't werk, maar Vooroordelen, je kent ze wel. Hier een leuke> in het vliegtuig van Kuala Lumpur naar Jakarta nam
een Arabische jonge man met zo'n gordijnachtig vlasbaardje naast mij plaats. Ik schrok. Hij zou het broertje van Mohammed B.
kunnen zijn, flitste door mijn hoofd. Toen schrok ik van mijn eigen gedachte, maar dat komt ook omdat je dan net in een
vliegtuig zit.
We knikten elkaar toe, zoals passagiers dat doen, en we stegen op. Al snel begon een oud Indonesisch vrouwtje naast hem te
kokhalzen. Dat ook nog.

Omdat we beide direct onze kotszakjes aanboden, raakten we aan de praat. Terwijl het vrouwtje nog verder verschrompelde van
ellende, vertelde hij over zijn woonplaats Dubai, en dat hij Marokkaans is en lang in Parijs had gewoond.

Al snel begon hij vol overtuiging over de Islam te vertellen en hoe groot en sterk dat geloof wel niet aan het worden is.
Zelfs Zuid-Amerika ging er nu massaal in geloven, wist hij. En toen wilde hij weten waarom we in Nederland eigenlijk allemaal
voor drugs en hoeren zijn...

Prima, leuk, interessant, maar zat er dan toch een fundi-luchtje aan deze vent? Eenmaal geland vroeg hij me de MacDonalds aan
te wijzen op het vliegveld en dat was het.

Gisteravond zit ik in een internetkroegje..zie ik ineens 'de broer van' naast me zitten! We besloten samen wat op straat te
gaan eten. Veel voorbijgangers bleven ons een tijdje vol ongeloof aankijken. Het was ook wel een ongebruikelijk gezicht
tegenwoordig: zo'n ongelovige westerling, gezellig kletsend, met zo'n fundi Arabier.

We hebben het wel vooral over zijn religie gehad. Hij maakte zich woedend over de 'verkeerde uitleg' van de Islam, die juist
vredeliefend is en dat mensen elkaar vooral moeten respecteren. En wat blijkt het beroep van deze vervaarlijk uitziende man?:
parfumverkoper!

:-)

Jakarta, 27 maart 2006
Selamat, mijn eerste effectieve afspraak bij een tv-station zit erop. Net bij Trans TV langs geweest, een jonge zender, die
zowel kijkcijferkanonnen, als goed nieuws en cultureel/sociaal verantwoorde programma's brengt.

De nieuwsredactie ziet het helemaal zitten, maar nu is het wachten op wat de grote baas vindt van kwalitatief kindernieuws...

Trans TV hoofdkantoor
Aan het eind van het gesprek kreeg ik ook nog het telefoonnummer van de presentator van Big Brother in
Zambia! Wellicht dat ik die Zambiaanse 'selebrity' volgende week wel tegenkom :-)

Het gaat dus prima en geniet van de hitte, maar ik heb moeite met het eeuwig gezanik met geld. Voor ieder kopje koffie of
bakje rijst wordt er weer een trucje uitgehaald. Dat weet ik allang, maar moet er toch weer aan wennen. Zo bestelde ik gister
op een terrasje een flesje bier en pinda's. Komt de ober met een glas bier (duurder) en popcorn. Ik zeg dat ik katjang had
gevraagd, maar dat het ok is. Even later komt hij -surprise2- ook pinda's brengen, die ik ook mag betalen...typisch klein
leed. Laters!
Jakarta, 25 maart 2006
Ik ben er weer! Ditmaal slechts een week om voor mijn werk Free Voice een oriënterend
onderzoek uit te voeren: wat zijn de mogelijkheden voor het opzetten van een jeugdjournaal in de grootste archipel ter wereld?

Vanmorgen langs geweest bij Shanty Harmayn, directeur van het href="http://www.jiffest.org/index.cfm?fuseaction=jiffest.welcome&ver=Inggris">Jakarta International Filmfestival. Ik had
een bijzonder interessant gesprek met haar. Ze heeft een pragmatische en vlijmscherpe kijk op de media en ziet zeer goede
mogelijkheden voor het Kids News Network. Het belangrijkste punt is echter dat qua tv, Indonesië absoluut niet
'onderontwikkeld' is: er zijn 14 nationale kanalen (en nog 60 regionalen/lokalen). De concurrentie is dus moordend, maar aan
de (journalistieke) kwaliteit is echter nog wel veel te verbeteren. Een fris en betrouwbaar jeugdjournaal zou dus absoluut
zinnig zijn, maar qua uitstraling zien veel programma's er nog gelikter uit dan in Nederland.

Het 'pitchen' van kindernieuws is dus nog een hele klus. Alle omroepen zijn louter door commercie gedreven (er is geen
publieke omroep). Het concept heeft alleen een kans, als het format er extreem cool uitziet. Met minder nemen kinderen tussen
de 8 en 12 geen genoegen...en daarom tv-bonzen ook niet.

Shanty's briljante idee om dit plan succesvol te pluggen, is om direct een Bekende Indonesiër in te schakelen. Deze
'selebriti' (Indonesische spelling) hebben hier zowaar de status van een heilige verworven. Als een (niet al te domme) BI'er
het jeugdjournaal zou presenteren, zappen er zonder twijfel direct tientallen miljoenen kids naar!
Ik ga dus op jacht naar Indonesische tv-sterren in deze dampende inmiddels 14 miljoen inwoners tellende hoofdstad: het is hier
zo vochtig en warm. Echt een verademing na die mislukte Hollandse Lente...:-)

Salam waarde lezer, morgen meer!
Voor het laatste nieuws, volg chavannes.nl